Op een zonnige zomermiddag kwamen familie en vrienden samen om afscheid te nemen van een zorgzame vrouw van 85 jaar die een diepe liefde voor de natuur had. Ze had de uitvaartverzorgster tijdens een laatste wensengesprek gezegd, dat ze een mooie aarde wilde achterlaten voor haar klein- en achterkleinkinderen. Haar uitvaart weerspiegelde deze wens volledig. Het vervoer werd gedaan met een elektrische rouwauto en de genodigden was gevraagd te carpoolen, goed voor het milieu en wel zo gezellig had mevrouw op de digitale rouwkaart laten zetten. Mevrouw had gekozen voor een duurzame uitvaartmand, gemaakt van gevlochten wilgentenen, eenvoudig en elegant, perfect passend bij haar liefde voor de natuur. Het intieme afscheid vond plaats op de natuurbegraafplaats, omringd door het groen dat ze zo koesterde. Bloemen waren overal te zien, maar niet zomaar bloemen. Het waren zorgvuldig geplukte bloemen uit haar eigen tuin. Als grafmarkering, koos de familie ervoor om een jonge appelboom te planten. Deze boom zou uitgroeien en generaties lang getuigen van haar leven en liefde voor de aarde, maar ook voor haar liefde voor het maken van appeltaarten bij feestelijke gelegenheid. De familie was nu in staat om appels bij haar te plukken en daar, bij gelegenheid een taart van te bakken. Zo was deze lieve vrouw, een klein beetje aanwezig bij feestelijke gelegenheden. Tijdens de ceremonie bij het natuurgraf, vertelde haar oudste kleindochter een verhaal over hoe oma hen leerde respect te hebben voor de natuur. “Oma geloofde dat we met kleine stappen een groot verschil kunnen maken. Dit is haar laatste les voor ons.” Met tranen van verdriet, maar ook van vreugde om haar nalatenschap, namen ze afscheid. Mevrouw zou voortleven in de natuur die ze zo liefhad, en in de harten van degenen die haar liefhadden.